Sigara, KOAH ve Vicdan

   Babam sigarayı bırakma kararını, karşı komşumuzun cenazesinde; sigarayı ilaçla bırakan biriyle konuşunca aldı. Hatta o günlerde ölümlerden çok yorulmuştum ve bunu yazmıştım. Neyse babam 2-3 ay ilaç kullanarak sigarayı bıraktı, ama son günlerde nefes alamıyordu. Her gece en az 3-4 saatini balkonda nefes almaya çalışarak geçiriyor, kendi kendine nefes açıcı ilaçlar arıyordu. Tatilden döner dönmez Çapa'ya gitti ve KOAH teşhisi kondu. O nedir derseniz hani "sigarayı bırakın" reklamlarında yatağa ve makineye bağlı, zor konuşup zor nefes alan bir adam vardı; yine de isterseniz buraya bakabilirsiniz. İşte o hastalık. Biz babamın nefes alamamasını psikolojik olarak yorumluyorduk çünkü zaten canı çok tatlıdır, "Sigarayı bırakma ilacının yan etkisi bu" diyerek kendi kendini etkilediğini düşünüyorduk. Ama duyunca şok olduğum bu hastalık çıktı. Tam olarak kıyıdan dönmüş babam, bir süre daha içse ömür boyu ilaç kullanmak zorunda kalacaktı ama şimdi bir süre içmesi yeterli. Ayrıca bu hastalığı, sigarayı bırakınca algıladı çünkü sigarayı bıraktıktan 2-3 ay sonra ciğerler tam olarak temizleniyor ve sigara kullanırken bloke olmuş bazı bölgeler yeniden işlev kazanıyor. Böylece sigara kullanırken algılayamadığınız bu olayı, ciğerleriniz temizlenince anlıyorsunuz. Sadece sigara değil, her tür tütün barındıran maddeler(puro, pipo vs.) bu hastalığa neden olabiliyor. Bu konuyu bu kadar uzatma nedenim, okuyanların sigara içen yakını varsa ya da kendi içiyorsa bir an evvel bırakması ve bıraktırması için bir fikir oluşturmak. Çünkü benim babam şans eseri sigarayı bırakma kararı almasa, bu olay daha da ilerleyecek ve iyileştirilemez bir hale gelecekti. O zaman ne yapardım, bilemiyorum.
   Kimsenin kendini güçlü hissetmesi, çevresine "hava atması" için sigaraya ihtiyacı yok. "Çok derdim var, sigara bana iyi geliyor,"  asla bir sebep değil. Ben babamı sigara yüzünden kaybedebilirdim, bu iğrenç şey yüzünden yakınlarını kaybeden milyonlarca insan var. Buradan tüm kalbimle söylüyorum, siz onlardan olmayın.
  Diğer konu olarak, yardıma muhtaç insanlar için para biriktirmeye karar verdim. Dilenciler meyilim var dediler, doğru mu? doğru. Onları gördüğüm her seferinde  içim sızlıyor, ama artık daha seçiciyim çoğunun duygu sömürüsünü yaptığını tekrar edip para vermeden geçiyorum yanlarından. Ama başka bir yanda yaşını başını almış adamların mendil sattığını görüyorum, o zaman nasıl üzülmem? İnanın içimden onlara ev tutmak,iş bulmak ya da en azından torunlarını okutmak geçiyor fakat ki hala babasından harçlık alan ve kendi evini tutamayan biri için bunlar hayal. Yine de sırf onlar için para biriktirmeye karar verdim, ciddi bir miktar olunca gidip vermeye karalıyım. Bu gün çok mu depresifim ya?

                                                                                  -Öptüm, Kupa Kızı.